Wypowiedzenie umowy a usprawiedliwiona nieobecność w pracy

zatrudnienie W myśl art. 41 Kodeksu pracy usprawiedliwioną nieobecnością w pracy jest nieobecność nieplanowana, która wynika z niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub koniecznością wykorzystania dnia przewidzianego na pracę na inne usprawiedliwione zdaniem ustawodawcy cele. Czas wolny wynikający z norm o czasie pracy i ich równoważeniu, przypadający w zwykły dzień pracy, nie stanowi innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, o której mowa w art. 41 kp, nawet gdy trwa nieprzerwanie całą dniówkę. Nie jest „obecnością w pracy" obecność pracownika w zakładzie pracy bez wykonywania pracy, np. przyjście pracownika w celu złożenia świadectwa lekarskiego, a także przerwanie świadczenia pracy z powodu choroby.

Tak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z 14 marca 2017 r., III PK 84/16.

Powódka była zatrudniona u pozwanej na czas określony od 5 grudnia 2011 r. do 20 stycznia 2016 r. Wieczorem 29 stycznia 2015 r. powódka poczuła się źle, a od wczesnego rana 30 stycznia 2015 r. dzwoniła do przychodni i umówiła się na wizytę u lekarza na godz. 16.30 (wcześniejszych terminów nie było). 30 stycznia 2015 r. przed południem skontaktował się z powódką jej kierownik i poprosił ją o przyjazd do pracy na krótką, ale ważną rozmowę.

W trakcie rozmowy przed południem 30 stycznia 2015 r. wręczono powódce wypowiedzenie umowy o pracę, z którego treścią powódka się zapoznała, odmawiając jednak jego podpisania. W tym dniu powódka nie była gotowa do pracy, bowiem źle się czuła, a jej niezdolność do pracy w okresie 30 stycznia do 2 lutego 2015 r. została potwierdzona zaświadczeniem lekarskim, wystawionym 30 stycznia 2015 r. Dzień 30 stycznia 2015 r. był ponadto dla powódki dniem wolnym od pracy zgodnie z jej harmonogramem pracy.

Powódka skierowała sprawę na drogę sądową. Sąd rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powódki odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o...